Eskilerden..

Terk ettiği yerler vardır insanın yeşilliklerle dolu huzurlu bir köyde ki ev gibi... Belki de bırakıp giderken orası senin için en güzel mahrem, en güzel barınaktı. Başkaları içinde kıskanılası bir yer.

Uzun bir zaman geçti aradan, aklına huzur bulduğun o küçük ev geldi. Bir zamanlar tercih ettiğin o kalabalık büyük şehirden vazgeçtin ve geri döndün. Karşılaştıkların aklında kalan o huzurdan çok farklı şimdi. Etrafı başka bir sürü güzelliklerle dolmuş senin huzur dolu o evinin. Yıkılmış camları, kapısı da zaten sen gittikten sonra.

Ve döndüğünde eskisi gibi olsun bekliyor olmanın hayal kırıklığı.


İnsan kalpleri de aynı; severken bıraktıkları kişilerden hala sevgi sözcükleri duymayı bekliyorlar. Ama unutuyorlar, her şey değişiyor. Bitiyor sevgilerde, bıraktığın yerde kalmıyor kimse. Sonra böyle boş beklentilere girenler karşısındakini yalan söylemekle itham etmiyor mu gülüyorum doğrusu. Ne bekliyordunuz, kendinizi vazgeçilmez mi sanıyordunuz, yanıldınız. Bir süre acısı çekilmiş olunabilir ama hatıra olarak kalıyor her şey. Oturup konuşulabilecek bir konu haline geliyor sadece.