Yazı yazılmasının öğrenilmesiyle birlikte günlük tutmaya başlar çocuklar. Kimisi abisinin ablasının günlük tutuyor olmasından heveslenmiştir. Kimisi de öğretmenin zorunlu tutması sebebiyle başlamıştır yazmaya. Ee malum benim abim ablam yok, öğretmenimizde zorunlu tutmamıştı, bende haliyle alışamadım günlük tutmaya... (lise hazırlıkta hoca yazın demişti ama benim bünyem dayanmamıştı:p birde ingilizce olacak hani...)
Her yaptığının hesabını tutmaktı benim gözümde günlük yazmak. Mutlu olduğum anları yazsam; zaten hatırlıyordum onları. Üzüldüğüm anları yazsam; sonra tekrar bakıp hatırlamaya ne gerek vardı? insan unutmalıydı eğer yeniden okuyunca hüzünlenecekse... Derler ya bunlar sonra aklına gelince gülüp geçiceksin diye ben korkardım gülüp geçememekten o yüzden yazmazdım.
Günlük nedir ki zaten bir kağıt parçası.. Yazarsın yazarsın ve yeniden yazarsın... Bir yere giderken yük olur çantanda ve sürekli bir yenisi vardır. Biter çünkü yazdıkların sığmaz içine. Ama bir de 'sevgili günlük' var:) Ne biter ne yük olur sana aksine mutluluktur senin için... Evet sevgili günlük; benim can dostlarımdan birisinin kod adı:P !her biri benim günlüğüm oldu şüphesiz ki ama onun kod adı sadece:D! bir pasta yapma gecesinde başladı herşey çikolata sosunun yanmasıyla sevgili günlük diye dert yanmaya başladı nurcan.. sonra ne zaman bir derdimiz, sevincimiz, anlatmak istediğimiz bir şey olsa gecesi gündüzü olmadan sevgili günlük diyerek anlatmaya başladık... Böyle olsa keşke tüm günlükler, sen anlattıkça içten bir gülümsemeyle sevincini paylaşsa, yorumlar yapsa senin bakış açına yakın bir şekilde yaşadıklarına ve belki gözyaşlarını silse elleriyle... Ellerimiz uzak kaldı gözyaşlarımızdan belki bir süredir ama artık uzak olmayacak. birkaç günlüğünede olsa yollar sorun olmayacak. sevgili günlüğüm geliyor 2 gün sonra...
Bir sürü şey anlatmaya ihtiyacım varken diyorum ki sana hoşgeldin sevgili günlük:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder