Takipte olduğum birkaç blog var, bir bölümü zaten arkadaşlarım... Bir de patikli pengum ki geçenlerde bir yazı yazmış beni benden aldı... Tutamadım kendimi yorum yazdım hemen;
İnsanların yerleri değişiyor cümle içinde bile ve bazen o kişiye diosun ki; 'herkes sana benziyorken, şimdi sen herkese benziyorsun'
Öyle değil mi aslında sevdiğimiz bir insan varsa gözümüz heryerde arar onu ve herkes ona benzer belki içimiz kıpır kıpır olur yoldan geçen birini gördüğümüzde o mu acaba derken... Bir yerde arkadaşlarınla oturmuş sipariş verirken birisini onun sevdiği şeyleri söylediğinde aklına o da olsa bunu isterdi diye aklına geliyorken yani herkes ona benziyorken bir bakmışsınız sevginiz bitmiş bitirtilmiş belki de ve yaptığı hareketler herkesten farklı olmadığını göstermiş size... Sizin için herkesle aynı olmuştur... Ve aynı kelimelerle dünyanın iki kutbu kadar uzak anlamlar yüklemişsinizdir cümlelere,kişilere...
Ne kötüdür eskiden çok değer verdiğiniz birilerinin şuan ona değmediğini görmek... Ya da hiç değer verilmemesi gereken birine onca zaman değer vermiş olmanız.. Anı yaşamak güzeldir işte bu yüzden sonradan dönüp geriye bakmamak lazım o günün şartlarıyla sevmek ya da vazgeçmek...
Aslında, eskiden çok değer verdiğin birinin, sonradan değmediğini öğrenmek güzeldir.
YanıtlaSilVicdani huzur getirir adama.
Sen elinden geleni yapmışsındır, o yapmamışsındır.
O hatalıdır, sen masum olansındır.